Erm...nk tulis pe yer?

Dalam pala ada byk benda nk story. dr kisah diri sendiri smpi ler ke kisah saudara mara, sahabt handai dan kenalan2. tp tak tau nk mula yg mane dulu. pe pun story pasai family dulu lar... skang neh, my luv twin sedang diserang demam selesema. risau gak aku. lagi2 plak bile kes H1N1 kembali menular neh. aku sentiasa berjaga2. Ya Allah, hambamu bermohon, jauhilah keluargaku dari ditimpa musibah. Amin... aku? biase lar...smakin bz dgn tugas sbg kuli kepada bos aku. aduh! tensen kekadang melayan kerenah bos neh. bile lar nk jadik bos? biar pekerja aku plak tensen melayan kerenah aku...heheh...

2nd story, aku nk story pasal hubby aku. kekadang aku tak salahkan dier. tp kekadang aku rase die tak patut wat cam tuh. aku tahu die berdendam ngan mak dan ayah dier. mmg tak patut die berdendam ngan org yg bawak die ke dunia neh. tp dlm satu part, aku tak salahkan dier. lepas mak dan ayah die divorce (mase tuh umo die baru 6-7 bulan), die terus diserahkan kepada arwah tok (nenek sebelah mak) untuk dijaga. alasannye, mak die perlu berkerja. susah nk jaga die yg mase tuh masih bb. ayah die plak lepas ceraikan mak die, ilang entah kemana. dlm kepayahan hidup berdua dengan arwah tok, tp die mendapat kasih sayang yg secukupnya. mmg die cucu kesayangan. tp walaupun sebesar dan sekuat mane sayang org lain tak kan same ngan kasih syg mak dn ayah. die membesar dengan kasih syg arwah tok. smpi satu tahap arwah tok terpaksa susukan dier, sbb tak dek duit nk beli susu. sedey kan? mase tuh die perlukan mak dan ayah untuk menyara hidup die. tp sorang pun tak munculkan diri. smpi lar die membesar dlm serba kekurangan. bile die dh smakin besar dan ingin smbung pelajaran...tak dek sape yg sudi untuk menyara dier. nak tak nak, die terpaksa teruskan hidup dengan berkerja untuk menyara diri sendiri. smpi lar arwah tok die meninggal dunia. hidup die smakin susah... memacam liku yg die kene tanggung sendiri. akhirnya die bertemu dengan aku (permaisuri hidupnya). mmg sejak kenal die, aku tahu die neh sebatang kara, wpun ada mak dan ayah. mase kami nk kawin, sume die kene buat sendiri. tak dek lar mak yg nk tolong wat hantaran. sumernyer aku kene buatkan. sian dier.... pas tuh kami melayari hidup berumahtangga cam org lain. tp dlm byk kesusahan. 4 tahun berlalu, alhamdulillah. hidup kami semakin sempurna. tetiba dlm keadaan cam neh, sumer family datang rapat ngan kami. nape mase en hubby perlukan...dorang tak dek? nape anak2 die yg lain sume dpt melanjutkan pelajaran tinggi? sedangkan en hubby terpaksa menyara idup sendiri? smpi ati kan buang anak sendiri? tp bile keadaan dh stabil, tetiba dorang sumer muncul balik mengaku anak? mengaku sedara? salahke en hubby tak dpt nk terima dorang sepenuhnya? hmmm...ntah ler. pada aku mmg salah. sbb apapun mak dan ayah kita lakukan, kite wajib menghormati dorang. bukan aku ckp en hubby derhaka, tp lebey kepada dendam. die masih pegi melawat, tp sekadar melawat seseorang yg punya talian persaudaraan. bukan sebagai mak dan ayah. die tak penah nk kol orang tua die. selalunyer dorang jek yg rajin kol dier. bile aku tny nape tak kol mak ngan ayah? die ckp nk wat pe? dulu mase die susah, dorang tak penah pun tanya masalah dier. anak2 dorang (mak dan ayah die dh kawin lain) sume dapat kasih syg dan pelajaran yg smpurna. tp die, ssh senang die hanya bersama arwah tok. tp skang bile die dh tak perlukan dorang, tetiba nape dorang tetiba muncul dn nk rapat2 ngan die.? hm...ntah lar. pe pendapat korang?